ಅವಳು !

ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಬಂತೆಂದರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಕಾಯುತಿದ್ದರೆ, ನಾನು ರಜೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಶಾಲೆ ಶುರುವಾಗಲು ಕಾಯುತಿದ್ದೆ. ಶಾಲೆಗೆ ಹೋದರೆ ಒಂದು ಘಂಟೆಯಾದ್ರೂ ಆಡಲು ಅವಕಾಶ ಇತ್ತು. ಈಗ ದೊಡ್ಡವಳಾದ್ರಿಂದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸಿ ಆಡಲು ಅವಕಾಶವಿರಲಿಲ್ಲ. ಹುಡುಗಿ ದೊಡ್ಡವಳಾದ ಮೇಲು , ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಆಡಿದ್ರೆ ಊರಿನವರು ಏನು ಹೇಳಿಯಾರು ಎಂಬ ಭಯ.  ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಾದ್ರೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಮನೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿಯಾದ್ರು ಸಮಯ ಹೋಗುತಿತ್ತು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಅಮ್ಮ ಮಲಗಿದ್ರೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತೋಚುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂರಲು ಬೇಜಾರು. ಇದ್ದ ಕಥೆ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೆಲ್ಲ  ಆಗಲೇ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಸಲ ಓದಿ ಆಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತೋಚದಿದ್ದಾಗ , ಕಾಣಿಸಿದ್ದು ವಿವಾಹದ ಆಮಂತ್ರಣ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಹಾಗು ಹಳೆ ಪುಸ್ತಕಗಳ ರಟ್ಟುಗಳು. ವಿವಿಧ ಶೈಲಿಗಳ ಆಮಂತ್ರಣ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟು ಹಾಕಿ, ಅವುಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುತ್ತಾ ಏನಾದ್ರು ಒಂದು ಮಾಡಿ ಸಮಯ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಮ್ಮ ನಿದ್ದೆ ಯಿಂದ ಎದ್ದ ಕೂಡಲೇ, ಇನ್ನು ಮದುವೆ ಸಮಾರಂಭ ಮುಗಿಯದ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಹರಿದಿದಕ್ಕೆ ಬೈಗುಳ ತಿನ್ನುವುದು ರೂಢಿಯಾಗಿತ್ತು.

ಹೀಗೆ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಕರಕೌಶಲಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ, ಕತೆ ಪುಸ್ತಕ ಓದುತ್ತ, ಹಳೆ ಬುಕ್ಕುಗಳ ರಟ್ಟು ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಹಿಂದಿನ ತರಗತಿಯ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಅಂಟಿಸುತ್ತಾ  ನನಗೆ ಮುಂಚೆ ಬೋರಿಂಗ್  ಎನಿಸುತ್ತಿದ್ದ  ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ಮನೋರಂಜಕವಾಗಿ ಕಳೆಯುತಿತ್ತು.

 ಕಾಲೇಜಿನ  ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿದಂತೆ ಮೊಬೈಲ್, ಲ್ಯಾಪ್ಟಾಪ್ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಇಂದಿನ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತಾನು ಹಿಂದೆ ಉಳಿಯಬಾರದೆಂದು, ಜಾಲತಾಣ ದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಕೋರ್ಸ್ ಗಳಿಗೆ ಸೇರುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದು ಅಭ್ಯಾಸವಾಯ್ತು. ಕಾಲೇಜು ಶುರುವಾದ್ರೆ ಎಕ್ಸಾಮ್ಸ್ , ಅಸೈನ್ಮೆಂಟ್ಸ್ ಹಿಂದೆ ಓಡುತಿದ್ದರೆ, ಬೇಸಿಗೆ ರಜದಲ್ಲಿ ಕೋರ್ಸ್ ಗಳ ಹಿಂದೆ ಓಡುವುದೇ ಜೀವನವಾಯ್ತು. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಮೇಲೆ, ಈಗ ಒಂದು ದಿನ ರಜೆ ಸಿಕ್ಕರೂ, ಇಡೀ ದಿನ ಗೆಳೆಯರೊಡನೆ ಹೊರಗೆ ಸುತ್ತಲೂ ಹೋಗುವುದು, ಸಿನಮಾ ನೋಡುವುದು, ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲ ತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಸಮಯ ಕಳೆಯುವುದು ಹೀಗೆ ೨೪ ಘಂಟೆ ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು ಏನೋ ಒಂದು ಬೇಜಾರು. ಏನೋ ಕಳೆದು ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ಭಾವ. ಜೀವನ ಬೇಸರವೆನಿಸುತ್ತದೆ.

ಮುಂಚೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮಲಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಸಮಯ ಕಳೆಯಲಿ ಎಂದು ಮಲಗಿದ್ರು ನಿದ್ದೆ ಹತ್ತುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಏನಾದ್ರು ಮಾಡುವ ಎಂಬ ಯೋಚನೆಗಳು. ಈಗ ಮಾಡಲು ಸುಮಾರು ಕೆಲಸವಿದ್ದರೂ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ನಿದ್ರಾದೇವಿ ಆವರಿಸುತ್ತಾಳೆ.

ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನಾವು ಇವೆರಡರಲ್ಲಿಯೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಒಂದರಲ್ಲಿ ನಾನು  ನನ್ನ  ಸಮಯವನ್ನು ನನಗಾಗಿ  ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೆ , ಇನ್ನೊಂದರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ತಾನು ಮುಂದೆ ಇರಬೇಕೆಂದೋ ಅಲ್ಲ ಗೆಳೆಯರ  ತೃಪ್ತಿಗೋಸ್ಕರನೋ ಸಮಯ ಕಳೆಯುತಿದ್ದೇನೆ. ಎರಡನೆಯದು ತಪ್ಪು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವುಗಳೊಟ್ಟಿಗೆ ನಾನು ನನಗೋಸ್ಕರ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬುದು ಮುಖ್ಯ.ಇವುಗಳೆಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯೆ ಒಂದು ಘಳಿಗೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಇದ್ದು ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತು  ಹಾಡು ಕೇಳುತ್ತ, ಕತೆ ಪುಸ್ತಕ ಓದುತ್ತಿದ್ದರೆ ಏನೋ ತೃಪ್ತಿ ಕೊಡುತ್ತದೆ.

ನಮಗೋಸ್ಕರ ನಾವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದ ಕೂಡಲೇ ಈಗ ಜಾಲ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾಡಬಹುದೆಂದು ಹುಡುಕಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುವಂತಹ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜೀವನದಡೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುವಂತಹ ವಿಡಿಯೋಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತೇವೇ ಹೊರತು, ನಮಗೆ ಇಷ್ಟವಿದ್ದ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಬೇರೆಯವರ ಖುಷಿಗೋಸ್ಕರ ಅಥವಾ ಅವರಿಂದ ತಾನು   ಮುಂದಿರಬೇಕೆಂದು ನಾವು ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಯವನ್ನು ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಮುಡಿಪಾಗಿರಿಸುವುದು  ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಹಾಗೆಂದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಜೀವನದ  ಗುರಿಯ ಹಿಂದೆ ಓಡುವುದು ಅಥವಾ ಗೆಳೆಯೊರಡನೆ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದು  ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ. ಇವುಗಳಿಂದ ದೂರ ಹೋಗಿ, ನಮ್ಮಷ್ಟಕ್ಕೆ  ನಾವು ಇರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡರು ಜೀವನ ಬೇಜಾರೆನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಖುಷಿ ಕಾಣುತ್ತ, ಇನ್ನೊಬರಲ್ಲಿ  ನಮ್ಮ ಖುಷಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುವುದಕ್ಕಿಂತ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯೇ  ಅದನ್ನು ಕಂಡರೆ ಜೀವನ ಎಂದು ಬೋರಿಂಗ್  ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.